Kiedy zaczynamy odczuwać trudności psychiczne – np. lęk, przewlekły stres, przytłaczające myśli – naturalnie pojawia się pytanie: do kogo mam się zgłosić? Do psychologa? A może psychiatry?

Te dwa zawody często są ze sobą mylone, choć różnią się pod względem wykształcenia, metod pracy i uprawnień. W tym artykule wyjaśniam prostym językiem, czym różni się psycholog od psychiatry i jak zdecydować, od kogo najlepiej zacząć, gdy czujesz, że potrzebujesz wsparcia.

Lęk to nie tylko „coś w głowie”. Choć jego źródło tkwi w myślach i emocjach, to całe ciało bierze udział w tej reakcji. Wiele osób trafia do lekarzy z objawami fizycznymi – bólem brzucha, zawrotami głowy, drżeniem rąk – i dopiero po serii badań dowiaduje się, że przyczyną może być… lęk. To zjawisko ma swoją nazwę: somatyzacja. Oznacza ono, że emocje i napięcie psychiczne wyrażają się poprzez ciało – nawet jeśli organizm jest zdrowy z medycznego punktu widzenia.

Wiele osób mówi o sobie, że są „nieśmiałe”. Inni żartują, że mają „fobię społeczną”, kiedy mają powiedzieć coś na forum albo zagadać do nieznajomego. Czasem trudno powiedzieć, gdzie kończy się zwykła nieśmiałość, a zaczyna coś poważniejszego – zaburzenie lęku społecznego,

Lęk jest częścią życia każdego z nas. Dzięki niemu wiemy, kiedy coś nam zagraża, potrafimy się przygotować do egzaminu czy ostrożnie przejść przez ruchliwą ulicę. Ale co, jeśli lęk pojawia się wtedy, gdy nie ma realnego zagrożenia? Co, jeśli nie pozwala normalnie funkcjonować – w pracy, w relacjach, w codziennych sytuacjach?

Wtedy możemy mieć do czynienia z zaburzeniami lękowymi. To jedne z najczęstszych trudności psychicznych – szacuje się, że w ciągu życia doświadcza ich nawet co czwarta osoba. W tym artykule poznasz ich główne rodzaje i objawy, na które warto zwrócić uwagę.